က်မျမတ္ႏိုးတဲ့ သဘာ၀ရဲ႕အလွတရား (ကမ္းေျခအမွတ္တရ)

     ေကာင္းကင္ျပာျပာမွာ အျဖဴေရာင္ တိမ္ဆိုင္ေတြက ေဆာင္းရာသီမွာ ပြင့္တဲ့  ႏွင္းပန္းေတြ ပင္ထက္မွာ အဆုပ္လိုက္ ပြင့္ေနသည့္အလား... ဖရိုဖရဲနဲ႔ သဘာ၀က်က်လွေနတာ ဟိုမွာတစ္ခိုင္ ဒီမွာတစ္ခက္ေပါ့...  
     တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ေလေျပခ်ိဳ တို႔ သယ္ေဆာင္တဲ့ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ပါ ေနသလို က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးဆီမွာလည္း လႈိင္းေဖြးေဖြးေလးေတြက သြားလိုက္လာလိုက္နဲ႔ ေျပေဆာ့ ကစားရင္း ကမ္းေျခကို ဆိုက္ကပ္တဲ့ လႈိင္းရိုက္တဲ့ အသံေတြကို နားစြင့္မိေတာ့ သာယာတဲ့ သံစဥ္တစ္ပုဒ္အလား သာယာ ညိမ့္ေညာင္းလို႔ ေနေလရဲ႕....  အခုလို ညွိဳ႕ယူ ႏိုင္လြန္းတဲ့ သဘာ၀ရဲ႕ အလွတရား ေတြကို က်မ အရမ္းကို ျမတ္ႏိုး ႏွစ္သက္ မိပါတယ္...

         ေကာင္းကင္နဲ႔ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးရဲ႕ လုိက္ဖက္စြာနဲ႔ တင့္တယ္ေနတဲ့ သဘာ၀အလွ ေလးကို ရင္ခုန္သံ စည္းခ်က္မွန္စြာ နဲ႔ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလး ခံစားတက္ တဲ့က်မကို ရူးသြပ္ေနတယ္လို႔ ေ၀ဖန္ေျပာဆို ၾကမွာလားဟင္... ေ၀ဖန္သံေလးမ်ား ၾကားခဲ့ရင္လည္း က်မ လစ္လွ်ဴရႈ႕ထားမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး..................         ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ့လိုေ၀ဖန္တဲ့ စကားလံုးေတြကို လွလွပပေလး သီကံုးၿပီး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လို ခံစား သီဆိုလိုက္မိမွာအမွန္ပါပဲ... သာယာလြန္းေနတဲ့ ဒီျမင္ကြင္းေလးမွာ ၾကည္ႏူးစြတ္ပ်ံ႕စြာ ညိမ့္ညိမ့္ေလး စီးေမ်ာရင္း က်မရဲ႕ စိတ္၀ိဥာဥ္ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လြန္းတဲ့ ဒီေရလႈိင္းေလးေတြကို မနာလိုေတာင္ ျဖစ္ခ်င္မိပါရဲ႕...။

    

  

       ဒီေန႔မနက္ ေနေရာင္ျခည္ေတြ ကလန႔္ကာအဖြင့္မွာ ကမ္းေျခရဲ႕ သာယာတဲ့အလွကို ပန္းခ်ီဆရာ မ်ားရဲ႕ စုတ္ခ်က္ကေတြက အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အလွမ္းမမွီႏိုင္သလို ကဗ်ာဆရာ ေတြအတြက္ေတာ့ ကာရံလွတဲ့ စကားစပ္ေတြနဲ႔ အေတြထဲစီးေမ်ာ သြားေအာင္ အရမ္းကို သာယာ လွပေနလိုက္တာေလ... သဘာ၀ရဲ႕ အလွတရားေတြကို နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတက္သူ က်မတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ကို ရႈခင္းေလးေတြကို မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔  ဓါတ္ပံုေတြ ေလွ်ာက္ရိုက္ေနမိတာေပါ့.....။

  

 ၾကည့္ပါအံုးေနာ္... 

ဒီပံုေလးက လိုက္ဖက္လွတဲ့ ေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးရယ္... ၿပီးေတာ့ ေရျပာျပာမွာ လႈိင္းေျပေျပေလးေတြနဲ႔ တင့္တယ္ေနတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးရယ္...  ဟိုး.... အေ၀းႀကီးမွာ ထိစပ္ေနပံုက က်မရဲ႕ အျမင္အာရံုတစ္ခ်ိဳ႕ကို လန္းဆန္းေနေစတယ္ေလ... ေကာင္းကင္နဲ႔ ပင္လယ္ဆိုတာ မိုးနဲ႔ေျမလိုပဲ အရမ္းကို အလွမ္းကြာလြန္းတယ္ ဆိုေပမယ့္ တစ္ေနရာရာမွာေတာ့ သြားၿပီး ဆံုေတြ႕ခြင့္ ရတာပဲေနာ္... သူတို႔ေတြရဲ႕ အလွက ကိုင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကိုင္းမွီဆိုသလိုပဲ... ခိုင္းႏႈိင္းျပ ရရင္ေတာ့ အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြလိုေပါ့... ဒီေကာင္းကင္ႀကီးေၾကာင့္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီး အသက္ရွင္ေနရသလို ဒီပင္လယ္ျပင္ႀကီးေၾကာင့္လည္း ေကာင္းကင္ႀကီးက လွပစြာနဲ႔ ရပ္တည္ခြင့္ ရေနတာေလ...  တစ္ေယာက္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကို တစ္ေယာက္က သိေနသလို ပင္လယ္ျပင္ႀကီး လြမ္းေနခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ႀကီးက ငိုေနမွာ အေသအခ်ာပဲေနာ္... အဟင့္ ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္ လြမ္းခ်င္လာၿပီ... (ေၾကာ္ျငာ၀င္တာပါ)... အေတြးေတြနယ္လြန္ရင္း သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဆံုမွတ္ေလးဆီ အေျပးအလႊား သြားလိုက္မိတာေတာ့ က်မရဲ႕ စိတ္၀ိဥာဥ္ လိပ္ျပာငယ္ေလးေပါ့ကြယ္.....

    

      ဒီျမင္ကြင္းေလးက ေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္အလား ထင္ရတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေ၀ဖန္ သံုးသပ္ၾကည့္ေတာ့ ေလာကႀကီးက သဘာ၀က်က်နဲ႔ အျပစ္ျမင္စရာ မရွိေလာက္ေအာင္ တရားမၽွတမႈ ရွိပါတယ္ေလ... အမွန္တစ္ကယ္ပါ.. က်မရဲ႕စိတ္၊ က်မရဲ႕အျမင္လႊာ အာရံုေတြကို မယံုၾကည္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ အလစ္သုတ္ျခင္း ခံလိုက္ရၿပီပဲ....
     

    
      ဒီပံုေလးကေတာ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ကမ္းေျခက သဲေသာင္ျပင္မွာ သဲအိမ္ေလးေဆာက္ေနတာေလ... ၾကည္ႏူးစရာေလးေပါ့... ေႏြလယ္ခင္းႀကီး ဘယ္ေလာက္ပူျပင္းပါေစ ခ်စ္သူနဲ႔သာဆို တူႏွစ္ကိုယ္ သဲအိမ္ေလးေဆာက္လို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ရသေလးေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဖန္တီးေနမိမွာ အမွန္ပဲေပါ့ေနာ္...
     

     

         အုန္းစိမ္းေရေလး ေသာက္ပါအံုးလား... ေနပူဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔ အုန္းစိမ္းေရက ေဖးကူးထားတယ္တဲ့ေလ... ၿပီးေတာ့ အုန္းစိမ္းေရေသာက္ၿပီးမွ ေရထဲဆင္းရင္၊ လွိုင္းစီးရင္ အပူမရွပ္ေတာ့ဘူးတဲ့..... ေရာင္းတဲ့သူေတြေျပာတာပဲ... က်မလည္း ကမ္းေျခေရာက္ရင္ အုန္းစိမ္းေရ ဘာေၾကာင့္ေသာက္ၾကလဲဆိုတာ အခုမွပဲသိေတာ့တယ္။

    

         ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳး ကုန္ဆံုးသြားမွာကို ရင္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ေနမိသူက က်မရယ္ပါ... တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆည္းဆာခ်ိန္ကို ေက်ာခိုင္းလို႔ ေနမင္းႀကီးလည္း ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးၿပီ... ဒီျမင္ကြင္း ေလးေတြ ၾကည့္မ၀ခင္မွာပဲ ေနမင္းႀကီးကြယ္ေပ်ာက္လို႔ အေမွာင္ထုက ႀကီးစိုးေနေတာ့မွာ... တိတ္ဆိတ္တဲ့ ဒီညမွာ အေမွာင္ယံကို အန္တုလို႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ဖန္ဆင္းေနတုန္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားမိလိုက္တဲ့ ဟိုအေမွာင္ထဲက ထစ္ခ်ဳန္းလာတဲ့ မိုးၿခိမ္းသံကို က်မႏွလံုးသားက လက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မုန္းတီးမိတာေတာ့ မဆန္းေလာက္ပါဘူးေနာ္... အိပ္စက္ျခင္းဆိုတဲ့ အႀကီးမားဆံုးရန္သူကို လစ္လွ်ဴရႈလို႔ မၿပီးႏိုင္ေသးတဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို ဆက္ေရးရင္း တစ္မိုး ေသာက္ခဲ့ျပန္ပါတယ္... 

     အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခရီးသြားရင္း အမွတ္မထင္ ေခ်ာင္းသားကိုေရာက္သြားတယ္... အမွတ္တမဲ့ေပမယ့္ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္း က်မျမတ္ႏိုးတဲ့ သဘာ၀ရဲ႕အလွေတြကို မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ... က်မခ်စ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီလည္း အလည္မေရာက္တာေတာင္ အေတာ္ၾကာေပါ့... က်မရဲ႕ဘေလာ့အိမ္ေလးကို က်မမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ အလည္လာေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္... ပိုစ္ေတြမတင္ျဖစ္တာလည္း အရမ္းၾကာသြားသလို ဒီအိမ္ေလးကို ျပစ္ထားမိလို႔ အားငယ္ေနမလားပဲ... အလုပ္ဘယ္ေလာက္မ်ားေပမယ့္ စာေရး၊ စာဖတ္တာရူးသြပ္သူမို႔ မၾကာမၾကာေတာ့ ေရးႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ့မယ္...

                                                                အားေပးသူ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကို

                                                                      အစဥ္ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္

                                                                                ေလေျပခ်ိဳ  (11:30 PM)