1. 1. 1.

Wednesday, June 27, 2012

အျဖဴေရာင္ တိမ္တိုက္ေလး

တစ္ခ်ိန္တုန္းက..........
က်မအသိစိတ္အာရံုကို တဖန္ျပန္လည္လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးခဲ့ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အလြန္မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ေစတနာေတြနဲ႔ အေတြးတိုင္းကို ေႏြးေထြးေစခဲ့တာ။

ဘယ္လိုမွ ႏွိုင္းတုပံုေဖၚလို႕မရႏိုင္တဲ့ ေႏြးေထြးၾကင္နာတက္တဲ့ အၿပံဳးေတြနဲ႕ က်မရဲ႕စိတ္အာရံုေတြကို ညွို႕ယူဖမ္းစားေစခဲ့တာ။

က်မဘ၀ရဲ႕ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ၊ ေန႔စြဲေပါင္းမ်ားစြာမွာ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဘ၀ပန္းခ်ီကားေတြက သူ႕ရဲ႕ ဂရုဏာစုတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္သာ အသက္၀င္လာခဲ့ရတာ။

စကားလံုးေတြကိုလည္း ခ်ိဳသာတဲ့ေတးသံေလးလို စည္း၀ါးတက်ေျပာဆိုတက္လို႕ သူ႕ရဲ႕စကားသံေတြကို က်မႏွလံုးသားက ဂရုတစိုက္ေလး နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့တာ။

အလင္းေရာင္မဲ့တဲ့ လကြယ္ညေတြကို အားမငယ္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႕အတြက္ အေ၀းကေနၿပီး အားအင္ေလးေတြလည္း ေပးေနတက္တာ။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကင္းမဲ့ေနၿပီး ေအးစက္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားကို ေႏြးေထြးတဲ့ယုယမႈေလးေတြနဲ႕အတူ ေနအ၀င္မွာေတာင္ က်မေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တာ။

လမသာတဲ့ ညေတြမွာေတာင္ အေမွာင္ထုကို အန္တုဖို႕အတြက္ ေတာက္္္ပတဲ့ အျဖဴေရာင္ ၾကယ္ပြင့္ေလးအျဖစ္ က်မဘ၀ကို လင္းလက္ေတာက္ပေစခဲ့တာ။

ရိုးသားမႈကို ျမတ္ႏိုးသူအတြက္ ေအးျမတဲ့အရိပ္ေလးမိုးလို႕ က်မဘ၀မွာ အျဖဴေရာင္တိမ္တိုက္ေလးအျဖစ္ က်မႏွလံုးသား တစ္ေနရာမွာ အၿမဲအမွတ္ရေနေစဖို႕ ထာ၀ရ ေနရာယူထားခဲ့တာ။

ၾကယ္ေၾကြေတြကို အတူၾကည့္လို႕ က်မအတြက္ဆိုၿပီး ဆုေတာင္းေတြလည္း ထပ္တူက်ေအာင္ သူကဆုေတာင္းေပးခဲ့လို႕ အံ့ၾသ၀မ္းသာျဖစ္ခဲ့ရတာ....က်မဘ၀မွာ အမွတ္တရ အျဖစ္ရဆံုးပါ။

No comments:

Post a Comment