လက္ေဆာင္

ဒီည

လရိပ္ကို ေစာင့္ေရွာက္လို႔

ဟိုး... ေ၀းေ၀းက ေတးသံၾကားရာ

တစ္ခ်က္ေလး လွည့္ၾကည့္မိတယ္

ပင္ယံထက္က ငွက္ငယ္ရယ္ေလ

ဟိုတုန္းကလို ေတးဆိုေနတယ္...

ဟိုတုန္းကလို ႏႈတ္ဆက္တယ္...

ဟိုတုန္းကလို ၿပံဳးျပန္တယ္ကြယ္.....။

ဒါေပမယ့္လဲေလ

အလြမ္းေတြ သိပ္သည္းလြန္းေနေတာ့

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သတိရလိုက္တိုင္း

ရင္ထဲက ခဏခဏရြတ္ဆိုမိတယ္...

ႏွစ္၊ လ၊ ရာသီ အလီလီေျပာင္းသြားလဲ

ေဟာင္းမသြားတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကိုေပါ့.....။

ဟိုး.... အရင္တုန္းက 

တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူ ဖန္တီးဖူးတဲ့

လွပတဲ့ေန႔ရက္တစ္ခ်ိဳ႕ ျပန္လည္လို႔တမ္းတမိတိုင္း

အမွတ္တမဲ့စီးဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲ

ဒီ အလြမ္းလက္ေဆာင္ေလးကိုလည္း

ေမွ်ာမျပစ္ရက္ခဲ့ဘူး.....။

ဒီလိုပါပဲ

ကိုယ္တိုင္ေရးစပ္ထားတဲ့ ႏွလံုးသားထဲက ကဗ်ာေလးမို႔

အခ်ိန္ေတြေႏွာင္းသြားေပမယ့္ ေနာင္တလည္းမရခဲ့ဘူး...။

ဒါေတြဟာ

တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြအတြက္

နားလည္ရခက္တဲ့ ေမးခြန္းေပမယ့္

ငါ့..... ကမၻာေလးအတြက္ေတာ့

ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ပါ...

ခ်စ္သူေပးတဲ့ လက္ေဆာင္မို႔လည္း

ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ ထာ၀ရသိမ္းထားခဲ့တယ္...။  

မွတ္ခ်က္။     ။ အလြမ္းရဲ႕ခ်ည္ေႏွာင္မႈေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းျဖစ္လိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ...။ အမွတ္တရကေတာ့ ပံုေလးေပါ့... ဒီဓါတ္ပံုေလးရဲ႕ ၿပီးျပည့္စံုမႈက ငွက္ငယ္ေလးေတြပါပဲ...  ၿပီးေတာ့ ေန၀င္ခ်ိန္ဆည္းဆာရဲ႕အလွကို ပိုၿပီး အသက္၀င္ေစတယ္ေလ... အဲ့ဒီငွက္ေလးေတြကို ပါေအာင္ရိုက္ရတာ သိပ္ေတာ့မလြယ္လွေပမယ့္ သူတို႔ေလးေတြကို သိပ္ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္... အလင္းအေမွာင္ကိုေတာ့ Picasa မွာ နဲနဲခ်ိန္ထားတယ္... က်န္တာေတာ့ သဘာ၀အတိုင္းပါပဲ... က်မခ်စ္တဲ့ သဘာ၀ရဲ႕ အလွတရားေပါ့... :) 

(9:45 PM)